South Korean development: Lesson for Nepal

Kathmandu's Metro Dream by Dr Binod Amatya

वीपीपछि भिजन भएका नेता बाबुराम हुन् : रामेश्वर खनाल

'नेपालले चीन, सिंगापुर र कोरियाबाट सिक्नुपर्छ'

२०७२ वैशाख १० गते २०:२८ मा प्रकाशित

 33.7K  107 

  8

१० वैशाख, काठमाडौं । आर्थिक विश्लेषकसमेत रहेका पूर्वअर्थसचिव रामेश्वर खनालले वीपी कोइरालापछि डा. बाबुराम भट्टराईलाई आफूले भिजन भएको नेताका रुपमा पाएको बताएका छन् ।

वीपी र बाबुरामबाहेक अन्य प्रधानमन्त्रीहरुमा आफूले भिजन नदेखेको खनालको तर्क छ । नेपालमा लोकतन्त्रको पुनस्थापनापछि पनि किन विकासले फड्को मार्न सकेन भन्ने विषयमा विश्लेषण गर्ने क्रममा खनालले नेपालमा सिंगापुर र दक्षिण कोरियामाजस्तो ‘भिजनरी’ नेतृत्वको खााचो औंल्याए । चाहने हो भने प्रधानमन्त्रीले देशमा कायापलट गर्न सक्ने खनाल बताउँछन् ।

नेपालको राजनीतिक नेतृत्वबारे खनालको विश्लेषण :

हाम्रो राजनीतिक नेतृत्वमा गम्भीरता पनि छैन । सोच पनि छैन । ठूलो खडेरी के हो भने सोच नै छैन । पाँच-पाँच पटक मुलुकको प्रधानमन्त्री भइसकेको व्यक्तिले म कुनै दिन बिरामी परौंला, मेरो उपचार गर्नका निम्ति भए पनि राम्रो अस्पताल चाहिन्छ भन्ने मात्रै सोच लिएको भए पनि पुग्थ्यो । त्यही भिजन भएको भए पुग्थ्यो ।

नेपालमा ‘टर्न एराउण्ड’ एक व्यक्तिले मात्रै गर्न सक्छ । तर, हामी कहाँ नेतृत्वमा भिजन नहुनु ठूलो समस्या हो ।

राजनीतिक नेतृत्वले भिजन लिने हो । चीनमा आर्थिक वृद्धि भएको कर्मचारी र प्राविधिकले गर्दा होइन नि । नेतृत्वले के भन्यो भने मलाई यो चाहिन्छ, तपाईले डेलिभरी गरेर देखाउनुस् ।

ल्हासासम्मको रेल्वे ट्रयाक कुन आर्थिक विश्लेषकले, कुन प्राविधिकले यो आर्थिकरुपमा सम्भव छ भनेर भनेका थिए र ? ल्हासा सानो बस्ती, त्यत्रो खर्च गरेर रेलवे ल्याउनुपर्ने । कसैले पनि सम्भव भन्दै भन्दैन ।

राजनीतिक नेतृत्वले के गर्ने हो भने मलाई सम्भाव्यको मतलब छैन, मलाई यो चाहिन्छ । राजनीतिज्ञले टाढाको देख्न सक्नुपर्छ । पहिलोपटक प्रधानमन्त्री हुँदा नै मलाई उपचार गर्न अस्पताल चाहिन्छ भनेर देख्न सक्नुपर्थ्यो  नि । पाँच पटक प्रधानमन्त्री हुँदा पनि उहाँले देख्न सक्नुभएन । प्रत्येकपटक विदेशमा गइरहनु भयो । भिजनको कमी ।

भिजन भएका नेता वीपीपछि बाबुराम

मैले देखेको त अहिलेसम्म बीपी कोइराला र अहिले आएर बाबुराम भट्टराईमात्र हो । आग्रह पूर्वाग्रह, माया गरेको भनेको होइन । उहाँले चाहिँ कम से कम यो चाहिन्छ है भनेर अलिकति हेर्न सक्नुभएको छ । अरु कसैको भिजन नै छैन । थुप्रै प्रधानमन्त्रीसँग मैले काम गरेँ । उहाँहरुकै अन्तरगत काम नगरे पनि कामको शिलसिलामा विकासको मुद्दामा, नीतिगत कुरामा उहाँहरुसँग पटक-पटक भेट र बैठक भए । कसैले पनि भिजनरी कुरा गरेनन् ।

यदि आफूले भिजनरी कुरा गर्न सकिन्न भने अरु कसैले भनेको भिजन पनि मानिदिन सकिन्थ्यो । अलिकति भिजन भएको मान्छेले अरुको भिजन पनि बुझ्न सक्छ । आफ्नो भिजन नै नभएपछि के बुझ्ने ?

विकास सम्वन्धी भिजन त सबैमाथि माथिल्लो नेतृत्व (प्रधानमन्त्री) बाट आउने हो । भारतको गुजरातमा थुप्रै मुख्यमन्त्री भएका थिए नि । तर, भिजनरी आएपछि त ‘टर्न अराउन्ड’ हुँदो रहेछ त । गुजरातमा कर्मचारीतन्त्र त्यही थियो । मोदी पहिलोपटक जाँदा कर्मचारीतन्त्रमा आमूल परिवर्तन पनि गरेका होइनन् ।

गिरिजाबाबुले ०४८ मा माथिल्लो तहलाई धपाएर फ्रेसब्लड ल्याउने कोसिस गर्नुभयो । तर, मोदीले त्यसो पनि गरेनन् । यसले के देखाउँछ भने नेतत्व तहमा रहेको एक व्यक्तिले ड्राइभ र भिजन दियो भने सबैतिर काम हुन्छ । यस्तो भिजन र ड्राइभ मन्त्रीहरुबाट आउँदैन । मन्त्री जतिसुकै भिजनरी भए पनि आफ्नै मन्त्रालयको काम गर्न पनि गाह्रो हुन्छ । किनभने सचिव त प्रधानमन्त्रीले खटाउने हो नि ।

नेपालमा ‘टर्न एराउण्ड’ एक व्यक्तिले मात्रै गर्न सक्छ । विश्वमा जुन देशको ‘टर्न एराउण्ड’ भएको छ, त्यो देशमा आइन्स्टाइन वा कुनै ठूलो वैज्ञानिक जन्मिएका कारणले टर्न एराउण्ड भएको होइन ।

चीनमा तेङ स्याओ पिङ पावरमा आउँदा माओका पालाका राजनीतिज्ञहरु पनि त्यहीँ थिए । चाटुकारहरु । उनले भिजन लिए र मलाई यो चाहिन्छ, भने । इफ यु कान्ट डेलिभरी, तपाई जानुस्, म अर्को ल्याउँछु ।

हाम्रा कुनै पनि प्रधानमन्त्रीले मैले यो भिजन लिएको छु, तपाईले यो यो काम गर्नुपर्छ, गर्न सक्नुहुन्न भने तपाई जानुहोस् भनेर कसैलाई भन्न सके ? बरु त्यस्ता (काम नगर्ने) व्यक्तिलाई नियुक्तिको समयावधि थप गरिदिए ।

हामी कहाँ नेतृत्वमा भिजन नहुनु ठूलो समस्या हो । यो समस्याबाट हामी अझै केही वर्ष गुज्रन्छौं । किनभने, भिजनरी मान्छे देखिएका छैनन् । कुनै दलको गर्भमा लुकेर बसेको होला । जसलाई हामीले अहिले भिजनरी होला कि भनेका छौं, गगन थापा, गोकर्ण विष्टहरु । बाहिर बस्दा पो भिजनरी देखिएको हो, पदमा बस्दा हुनुपर्‍यो नि । पदमा गएर ड्राइभ गर्न सक्ने हुनुपर्छ ।

धेरै प्रधानमन्त्रीहरु पदमा गएपछि सानो कुरा गर्नुबाहेक ठूलो कुरा गर्ने क्षमता छैन ।

राजनीतिक भिजनले समाजको व्यवहारमा परिर्वतन ल्यायो भने विकास पनि तीव्र गतिले अघि बढ्छ । विकास भएपछि समानता आउँछ । आजको मितिसम्म पनि ४० प्रतिशत घरहरुमा शौचालय छैन । सही तरिकाले हाम्रो दिशा पिसाबलाई व्यपस्थापन गर्नुपर्छ, यो भयो भने हाम्रो स्वाथ्य राम्रो हुन्छ, हामीलाई रोग लाग्दैन भन्ने सन्देशसमेत पुर्‍याउन सकेका छैनौं । यो हाम्रो समाजको संरचनात्कगत समस्या हो । त्यो वर्गको मान्छे र अत्याधुनिक सेवा सुविधा प्रयोग गर्न जान्ने मान्छेको आर्थिक हैसियत पनि फरक हुन्छ । किनभने यसको उत्पादकत्व बढी हुन्छ । अर्कोको कम हुन्छ किनकि उसले त एक महिना झापाडखाला लागेर काम गर्न सक्दैन ।

हाम्रो समाजमा परम्परागत र आदिम युगीन बस्तीहरु भएका ठाउँ अझै पनि छन् । ०४६ सालसम्म कम गर्ने प्रयास गरेनौं । त्यसबेला ३६/३७ जिल्लामा सडक नै पुगेको थिएन । यो अवधिमा सक्दो प्रयास गर्दा पनि तीन जिल्लामा पुग्न सकेको छैन, गाविसको त कुरा छाडौं तर, पछिल्लो अवधिमा सदरमुकाममा नपुगे पनि गाविसहरुमा भने पुगेका छन् ।

जब समाज चेतनशील हुँदैन, उसले दाबी गर्न सक्दैन । विकासका लागि क्लेम पनि गर्नुपर्छ । हामीले वीचमा विकास भनेको ‘राइट्स बेस अप्रोच’ अर्थात अधिकारमा आधारित विकासको धारणा भन्यौं । जसको अधिकार हो, उसकहाँ विकास पुग्नुपर्छ भनेको हो । त्यो अधिकार दिएर कसैको निगाहले पुग्ने होइन, माग्ने हो । म कर तिर्छु भने मेरो घरको ढोकामा सडक पुग्नुपर्छ भन्ने हाम्रो अधिकार हो । हामीकहाँ त घर बनाएर बाटो पुग्दैन । किनकि घर बनाउनेले कर पनि तिरेको हुँदैन ।

हाम्रो सामाजिक संरचनाले नै विभेद बनाइरहन्छ र यो अझै २० वर्ष भइरहन्छ । यो विभेद कम गर्न समाजिक संरचनामा रहेको समस्या समाधान गर्नुपर्छ भन्ने मान्छे सम्भवतः एकजना बाबुराम भट्टराई होला । अरु मैले देखेको छैन । केको राजनीतिक तहबाट सुधारको कुरा गर्ने ? त्यसले ०६२/०६३ पछि सामाजिक असमानता कम भयो होला भनेर कल्पना गर्न हुँदैन । त्यसले अबको १०/१५ वर्ष रहन्छ ।

यदि राजनीतिक नेतृत्वले त्यो जेहाद छोड्ने हो भने फेरि सम्भव छ । यो भनेेको के हो भने सन्देश दिने हो । भारतमा मोदीले गरे, भारत सफा करो । त्यो सन्देश हो । जस्तो चीनमा राजाले कसैले पनि आजको मितिदेखि नउमालेको पानी खान पाउँदैनौं भनेर भनेका रहेछन् । अहिलेसम्म पनि कुनै चिनियाँले चिसो पानी खाएको देख्नु भएको छ ? छैन । उमालेको पानी खाँदा मात्र पनि उनीहरुको रोग आधा कम भयो । त्यो राजाको उर्दी थाइ राजाले थाहा पाए । उनले घरमा चिसो पानी खान पाइँदैन भनेर उर्दी जारी गरेका छन् । अहिले नेपालमा सबैले उमालेको पानी खानेको हो भने झाडा पखालाको समस्या ९० प्रतिशत घट्छ ।

कति विश्वविद्यालय बने, कति अस्पताल बने जस्ता कुराहरु क्षेत्रगत विकासको कुरा हुन् । क्षेत्रगतको छाड्नुस्, सिंगल भिजन, ब्रोड भिजन हुन्छ नि म मेरो देशलाई यस्तो बनाउँछु । उल्लु नै भएपनि राजा वीरेन्द्रले एसियाली मापदण्डमा पुर्‍याउँछु भनेको जस्तो । कृष्णप्रसाद भट्टराईले सिंगापुर जस्तो बनाउँछु भनेको जस्तो । त्यतिको भिजन पनि भइदिए हुन्थ्यो । त्यो केही छैन । कसैको पनि छैन । सानो कुरा गर्नुहुन्छ ।

अहिलेसम्मका प्रधानमन्त्रीले कति आर्थिक सहायता बाँडेका छन्, त्यो सूची हेर्नुस् । जसले बाँड्यो त्यो प्रधानमन्त्रीको भिजन छैन भनेर बुझेहुन्छ ।

लोकेन्द्रबहादुर चन्दले, बैतडीको मान्छे, विरामी भएछ, ५ लाख रुपैयाँ भनेर आए । अर्थमन्त्री डा. बद्रीप्रसाद श्रेष्ठ । सँधै पास हुने भएपछि एकदिन म आफैं गएँ । श्रेष्ठजतिको इमान्दार मान्छे कोही थिएनन् । मन्त्रालयको पैसाबाट चिया नखाने । सरकारको पैसा खर्च हुन्छ भनेर एसियाली विकास बैंकको साधारण सभामा समेत जानुभएन । त्यस्तो भन्ने उहाँ, उहाँकै प्रधानमन्त्री लोकेन्द्रबहादुर चन्द । उनले चिर्कटोमा लिएर आएर ५ लाख रुपैयाँ फलानोलाई, २ लाख रुपैयाँ फलानोलाई । भिजन भनेको यस्तो छ । प्रत्येक प्रधानमन्त्रीले पैसा बाँड्ने बाहेक भिजन बनाएनन् ।

मुलुकको कार्यकारी प्रमुखले त पैसा बाँड्नुपर्ने अवस्था आउन नदिन पो सोच्नुपर्ने हो त । उसलाई किन पैसा चाहियो भन्दा उपचार गर्न हो नि । सबैलाई उपचारमा सहज पहुँच हुने अवस्था बनाउनेतिर काम सुरु गरौं न । क्यान्सर फ्री गरौं । एउटा व्यक्तिलाई सुविधा दिन प्रधानमन्त्री बन्ने होइन नि ।

यदि एउटा व्यक्तिलाई संकट परेका कारण सरकारले ५ लाख रुपैयाँ दिनु परेको छ भने यस्तो संकट त अरुलाई पनि परेको होला । सबैलाई संकट नआउने नीति पो सोच्ने हो । अहिलेसम्मका प्रधानमन्त्रीले कति आर्थिक सहायता बाँडेका छन्, त्यो सूची हेर्नुस् । जसले बाँड्यो त्यो प्रधानमन्त्रीको भिजन छैन भनेर बुझेहुन्छ ।

नेपालमा अहिलेको समस्या भनेको दिर्घकालीन सोचको हो । राजनेताले यस्तो कुरा देख्छ, जुन कुरा आम मानिस र बुद्धिजिवीले पनि देख्न सक्दैन ।

यो पनि पढ्नुस् – राजनीतिले गति लिएन, तर समाज कहाँ पुग्यो ?

यसको उदाहरण के हो भने, हा जुन चाङ भन्ने कोरियन अर्थशास्त्री छन् । उनले ४/५ वटा पुस्तक लेखेका छन् । एउटामा के लेखेका छन् भने कोरियामा १९६५ मा पार्क चुङ ही सत्तामा आएपछि उनले ५ वर्षभित्र मैले मेरो देशको वर्षमा प्रतिव्यक्ति डलर हजार रुपैयाँ पुर्‍याउँछु भनेर भिजन बनाए । जुनबेला कोरियाको प्रतिव्यक्ति आय ८० डलर थियो । तर, उनले केही हेरेनन् । भिजन भनेको कतिपय बेलामा पागलजस्तो पनि लाग्छ । ८० बाट १००० पुर्‍याउन असम्भव भनेर आलोचना भयो । पढ्दै नपढेको, अर्थशास्त्र नबुझेको पनि भने । तर, १९७० मा १२०० डलर पुग्यो ।

त्यसपछि पार्कलाई के लाग्यो भने देशलाई विकास गर्ने हो भने स्टील फ्याक्ट्री चाहिन्छ । युरोपको विकासका पछाडि स्टिल र कोइला हो । पार्कले विश्व बैंकलाई लोनका लागि आग्रह गरे । तर, फलाम पनि छैन, बजार पनि छैन । आईआरआर निकाल्यो, त्यो त एकदमै कम । विश्व बैंकले भन्यो, सम्भव छैन ।

पार्क चुङ हीले नगरी हुँदैन भने । जापान उसको उपनिवेशमा बसेको भएकाले केही दिन्छ कि भनेर गए । त्यसबेला जापान स्टीलको पावर हाउस थियो । जापानले हुन्छ ,सहयोग गर्छु त भन्यो तर, टोली गएर हेर्दा विश्व बैंकले जस्तै सम्भव छैन भन्यो ।

प्रधानमन्त्रीले पटक-पटक मलाई काठमाडौ सफा चाहिन्छ, एकजना मान्छेले पनि फोहोर पारेको म देख्न चाहन्न भनेर आर्मी, पुलिस, नागरिकलाई भन्ने हो भने सम्भव छ ।

त्यसपछि पार्क चुङ हीले हामीले जसरी पनि बनाउने र हाम्रै पैसाले बनाउने भनेर आर्मीको रिटायर कमाण्डरलाई कार्यकारी प्रमुख बनाएर पोस्को स्टिल कम्पनी स्थापना गरे । आर्मीको मान्छेलाई ल्याएर सीइओ बनाएको भनेर विश्व बैंकले उल्लीबिल्ली बनायो । तर, पाँच वर्षमा पोस्को सफल एवं नाफमुखी कम्पनीमा परिणत भयो । अहिले पोस्को संसारको सबैभन्दा ठूलो र नाफामा भएको स्टील फ्याक्ट्री हो । कोरियामा फलाम खानी थिएन, स्टिलको बजार पनि थिएन ।

यस्तो भिजन अरुबाट आउँदैन । प्रधानमन्त्रीले सक्छन् । एउटा सफल भएपछि अरुमा त लहर लाग्छ ।

प्रधानमन्त्रीले पटक-पटक मलाई काठमाडौं सफा चाहिन्छ, एकजना मान्छेले पनि फोहोर पारेको म देख्न चाहन्न भनेर आर्मी, पुलिस, नागरिकलाई भन्ने हो भने सम्भव छ । तर, त्यो भिजन मुख्य सचिव वा अरु कसैले दिएर हुँदैन । उसलाई कतिजनाले टेर्ने ? प्रधानमन्त्रीले भन्ने हो भने त कार्यकर्ता दौडिन्छन् ।

मैले एकपटक डा. बाबुराम भट्टराईलाई भनेको थिएँ कि तपाईहरुले द्वन्द्वकालमा हाम्रो जहाँ आधार इलाका छ, त्यहाँका कुनै पनि बालबालिका घरमा बस्न पाइँदैन भनेको भए जम्मै एसएलसी गर्ने अवस्थामा पुग्थे, सबै पढ्थे । शिक्षकले विहान ८ बजेदेखि साँझ ६ बजेसम्म पढाउनुपर्छ भनेको भए त्यहाँका बालबालिका बोर्डफस्ट हुन सक्थे । त्यो एउटा उर्दीले हुन्छ । राजनीतिक नेतृत्वले भिजन दिने हो भने उर्दी पालना गर्ने मान्छे हुन्छ । सिंगापुरमा गरेको ड्राइभ त्यही हो ।

त्यस्तो भिजन टेक्नोक्र्याट, विदेशीबाट आउँदैछ । राजनीतिक नेतृत्वले दिने हो । टप लेभलले नदिएसम्म हुँदै हुँदैन ।

(कुराकानीमा आधारित)

- See more at: http://www.onlinekhabar.com/2015/04/269576/#sthash.bh1pbaMw.dpuf

७५ वटै जिल्लाका प्रहरी कार्यलयहरूको ड्युटि अफिसर हरूको फोन र मोवाइल number

थाहा पाइ राखाै ७५ वटै जिल्लाका प्रहरी कार्यलयहरूको ड्युटि अफिसर हरूको फोन र मोवाइल number
कुनै समस्या परेमा चुपलागेर बस्नु भन्दा समयमा नै सम्बन्धित निकायमा खवर गरे चाडैसामधान हुन सक्छ थाहा पाइ राखाै ७५ वटै जिल्लाका प्रहरी कार्यलयहरूको ड्युटि अफिसर हरूको फोन र मोवाइल number

Note :-कृपया सेर गर्न नभुल्नु होला🏻

जिल्ला कार्यलय मोवाइल number
तेह्रथुम 026-460100 9852060199 9852095555 9851059655
धनकुटा 026-520100 026-520698 9852035555 9851127948
संखुवासभा 029-560100 9852090181 98520755555 9851281334
भोजपुर 029-420199 9852090148 9852015555 9851281301
सुनसरी 025-560100 9852090127 9852085555 9851280212
मोरङ्ग 021-530358 9852026750 9852005555 9851052263
झापा 023-456100 9852671555 9852615555 9851280424
इलाम 027-520100 9852690030 9852605555 9851131978
पाँचथर 024-520100 9852681122 9852625555 9852690001
ताप्लेजुङ्ग 024-460199 9852690052 9852635555 9851091116
सप्तरी 031-520055 9852890270 9852855555 9851030589
सिराहा 033-520005 9852890044 9852865555 9851280067
उदयपुर 035-420199 9852835277 9852815555 9851280840
खोटाङ्ग 036-420199 9852805555 9851080359
अोखलढुङ्गा 037-520199 9852890050 9852875555 9841355106
सोलुखोम्वु 038-520199 9852825555 9852825555
पर्सा 051-522151 9855090136 9855075555 985113182
राैतहट 055-520099 9855040999 9855035555 9851057575
वारा 053-550100 9855045101 9855005555 9851280137
मकवानपुर 057-520399 9855090150 9855045555
चितवन 056-520155 9855090133 9851280358 9855015555
काभ्रे 011-490202 9851280441 9851235555 9851091734
सिन्धुपाल्चोक 011-620104 9851280374 9851255555 9851023747
धादिङ्ग 010-520199 9851245555 9851280977
नुवाकोट 010-560199 9851282811 9851295555 9851280403
रसुवा 010-540199 9851282801 9851275555 9851280366
धनुषा 041-520099 9854026090 9854005555 9851280166
महोत्तरी 044-522151 9854030099 9854085555 9851033405
सर्लाही 046-520714 046-520099 9854075555 9851280133
सिन्धुली 047-520199 9854090133 9854065555 9851281199
रामेछाप 048-540099 9854040706 9848060989 9854055555
दोलखा 049-421199 9854015555 9851024584
कास्की 061-522099 9856039599 9856005555 9851280477
स्याङ्जा 063-420199 9856090162 9856075555 9851122133
गोरखा 064-420199 9856055555 9851280552
लम्जुङ्ग 066-520199 9856015555 9851128499
मनाङ् 066-440199 9856035555 9841832693
तनहुँ 065-560199 9856090178 9856065555 9841608863
रूपन्देहि 071-520199 9856090622 9857075555 9851280370
कपिलवस्तु 076-560099 9857090353 9857023470 9841326432
नवलपरासी 078-520199 9857065555 9857045403 9851042422
पाल्पा 075-520199 9857095555 9841696434
अर्घखाँची 077-420199 9857090352 9857005555 9851282000
गुल्मी 079-520199 9857061710 9857015555 9851280377
बाग्लुङ्ग 068-520199 9857620003 9857605555 9857090014
पर्वत 067-420199 9857630551 9857615555 9851093858
म्याग्दी 069-520299 9857640444 9857625555
मुस्ताङ्ग 069-440099 9857635555 9851076648
दाङ्ग 082-560199 9857890101 9857805555 9851012422
प्युठान 086-420049 9857815555 9851110752
रोल्पा 086-440199 9857825555
रूकुम 088-530187 9857835555 9851280111
सल्यान 088-520099 9857890077 9857845555 9849797490
बाँके 081-520211 9858090110 9858055555 9742003314
वर्दिया 084-420199 9858090101 9858035555 9841448195
सुर्खेत 083-520199 9858090190 9858005555 9851280123
दैलेख 089-420113 9858090122 9858015555
जाजरकोट 9858054050 9858054050
जुम्ला 087-520013 087-520263 9858325555 9742055566
कालिकोट 087-440083 9858390011 9858335555 9745035140
मुगु 019-460099 9858345555 9851061104
हुम्ला 019-680055 9638819953 9858315555 9851280555
डोल्पा 087-550056 9847815049 9858305555 9848205852
कैलाली 091-521150 9858425555 9851280141
डोटी 094-420205 9858440199 9858435555 9851280379
अछाम 097-620199 9858490126 9858405555 9851280800
बझाङ्ग 092-421005 9858415555 9851280433
बाजुरा 097-541130 9858490053 9858445555 9851147258
कन्चनपुर 099-521200 9858752200 9858735555 9851284000
डडेलधुरा 096-420199 9858790070 9858715555 9851280180
बैतडी 095-520199 9858705555 9858705555 9741193563
दार्चुला 093-420199 9858725555 9858790023
ललितपुर 5551055 9851283017
भत्तपुर 6614852 9851283020
काठमान्डाै 4261360 9851283012

Thank you so much for share....